Blue Note Tone Poet Serisi
Jazz denince akla gelen ilk plak şirketlerinden olan Blue Note (BN) sayısız albümü müzikseverlere ulaştıran firmadır, hatta biraz daha ileri gidelim blues müzik için Chess Records ne ise jazz için Blue Note odur.
Başta Atlantic olmak üzere diğer firmaların da geniş ve kaliteli jazz kataloğu olmasına rağmen sadece bu türe odaklanan BN, kendine has sade ama şık kapakları ve müzik kalitesi ile ün yapar.
1939 da kurulan, 1947 da tamamen jazz a yoğunlaşan, Miles Davis, Kenny Burrell ve John Coltrane gibi sayısız efsanenin albümünü basan, çömez Thelonious Monk, Art Blakey ve daha nicelerinin albümlerini çıkaran bir enstitüdür.
Yazının konusu BN olmadığından kısa tutuyorum, zaman içerisinde satılan, değişen müzik piyasası ile birlikte dalgalanan firma da düzene ayak uydurur. Odyofiller olarak en önemli keyiflerimizden biri ikinci el plak satılan yerlerde çoğu zaman aerobik hareketlerle rafları karıştırmaktır ve en azından kendi adıma söyleyebilirim ki eski BN bulduğum zaman enine boyuna incelerim, tereddütte kalırsam da bırakmam, satın alırım.
Bu durumun tersine işlediği zamanlar da vardır malesef. Son 5-10 yıldır basılan birçok BN materyal ve baskı kalitesi olarak standard altıdır. Prodüksiyonda ve malzemedeki eksiklikler hatırı sayılacak kadar fazladır. Örnek vermek gerekirse titiz ve odyofil bir dostumun 1-2 yıl once Come Away With Me'nin Avrupa baskısını aldığını ve büyük hayal kırıklığına uğradığını hatırlarım. Gregory Porter'ın Nat King Cole & Me çift plak baskısının rezil olduğunu da bizzat test ettiğim için rahatlıkla söyleyebilirim.
Bir yanda durum böyle iken plak piyasasından daha fazla pay kapmaya çalışan BN'un zaman zaman çok iyi işlere imza attığını da söyleyebilirim, örneğin bazı Masterpiece Series baskıları gerçekten çok kaliteli.
Ayrıca üzerinde durulması gereken diğer nokta da direk firmaya bağlı olmamakla birlikte orjinal BN kayıtları kullanarak basılan Music Matters (MM) firmasına ait albümlerdir. Jazz müziğin kral olduğu dönemlerdeki o havayı yakalamaya niyetli MM orjinal BN Rudy Van Gelder dönemi bantları Kevin Gray ve ekibinin becerikli elleri ve kulaklarına teslim ederek Cohearent Audio stüdyosunda elden geçirmiş, TPC isimli ve vinil konusunda bilgili bir firmanın hammaddesini ürettiği 180 gram plak üzerine SRX dedikleri (Silent Running Xperience - sessiz çalma deneyimi) bir teknikle basarak piyasaya sürmüştür. Firmanın 2019 kataloğu gerçekten odyofillerin kalbini hızlandıracak ayardadır. MM'ın kötü tarafı ise Amerika başlangıç fiyatlarının 60 Dolar civarından başlarken bu albümlerin Avrupa'da bize cezası 60-80 Euro arasıdır ki bu fiyat tek bir plak için epey yüksektir.
Tüm bunları söyledikten sonra mutluluk içerisinde müjdeleyebilirim ki artık Tone Poet Series (TPS) BN albümleri var !!!
BN'un 80. yılı anısına, ünlü müzisyenlerin diğer albümlerine göre daha az bilinen, modern dönem efsane albümlerinin 2019 yılı boyunca piyasaya sürüleceği bir seri TPS. Albümler orjinal bantlardan, tamamen analog sistem kullanılarak Kevin Gray tarafından Cohearent Audio'da masteringi yapılıp Record Technology Inc. tarafından orjinaline uygun olarak 180 gram plak üzerine basılacak. Her ne kadar 2019'un 3/4'ünü halihazırda yemiş olsak da albümler daha yeni yeni piyasada görülmeye başladı. Tam liste şöyle:
Şubat: Wayne Shorter - ETC
Chick Corea - Now He Sings Now He Sobs
Mart: Sam Rivers - Contours
Nisan: Gil Evans - Nw Bottle Old Wine
Cassandra Wilson - Glamoured
Mayıs: Joe Henderson - The State of the Tenor: Live at the Village Vanguard Vol.2
Haziran: Lou Donaldson - Mr. Shing-A-Ling
Lee Morgan - Cornbread
Baby Face Willette - Face To Face
Dexter Gordon - Clubhouse
Temmuz: Kenny Burrell - Introducing Kenny Burrell
Andrew Hill - Black Fire
Eylül: Donald Byrd - Chant
Stanley Turrentine - Hustlin'
Ekim: Grant Green - Born to be Blue
Tina Brooks - Minor Love
Kasım: Hank Mobley - Poppin'
Stanley Turrentine - Comin' Your Way
Bilgisine sonsuz güvendiğim, kullanmakta olduğum phono preampın dizayneri James Henriot bir süre önce ETC'yı paylaştı ve öve öve bitiremedi. Kısa mesajlaşmadan ve söylediklerinden sonra ETC ve Mr. Shing-A-Ling'i denemeye karar verdim.
Albümleri elime aldığımda gözüme çarpan ilk nokta kapaklar için masraftan kaçınılmadığı ve (muhtemelen) aslına uygun şekilde yapıldıkları. Kaliteli, dayanıklı ve şık malzeme kullanıldığı belli. Kötü kalite BN baskılarından fersah fersah uzakta albümler.
Plağı çıkardığımda bir sürprizle daha karşılaşıyorum. Birçok albümde gördüğümüz o dandik lanetolası kağıt zarflar yerine eski kaliteli RTI baskılarından hatırladığımız naylon iç zarf. Yeni ikinci el farketmez kolleksiyonuma kattığım her plağı önce temizleyip iç zarfını ya MoFi ya da QRP ile değiştiririm çünkü hem üretim hem de paketleme aşamalarında illa ki dangalağın biri o köfte parmakları ile plağı avuçluyor. Nefret ettiğim diğer husus da o ucuz kağıt iç zarfların plak üzerinde bıraktığı partiküller. Belli ki TPS'de böyle lakayıtlıklara yer yok, plak da zaten tertemiz, yine de yıkadım 😆
Plağı ışığa tuttuğum zaman içini gösterir malzemeden yapıldığını (translucent) görüyorum, sanırım plak işinde yeniden popüler olan moda bu, hem Music Matters hem de son zamanların yeni gözdesi Mobile Fidelity UD1S serisi de bu şekilde. Bu durum yeni değil aslında, 1980'lerde Japonya'da üretilen, hem kolleksiyoncular hem de odyofiller tarafından el üstünde tutulan MoFi baskıları da bu şekildeydi, o dönemin popüler reklam klişesiydi.
Ses kalitesi son derece iyi, işin ustaları tarafından yapıldığı ve ciddi emek harcandığı çok açık. Kolleksiyonumda her iki albümün de önceki baskıları olmadığından sağlıklı bir A/B kıyaslaması yapmam mümkün değil fakat iki gündür her iki albümü de dinliyorum, dipses mutlak olarak sıfır, inanılmaz bir derinlik ve sahne genişliği var, sesler ve hatta nüanslar tane tane duyuluyor ve hissediliyor.
TPS albümler şu anda piyasada mevcut, fiyatlar da 30-40 Euro arası ki normal BN baskı fiyatları bu civarda, TPS gibi MoFi ya da Analogue Productions ayarında kalite için fiyat çok uygun. Hem materyal hem de ses kalitesi olarak MM'a neredeyse denk bir albümü %25 daha ucuza alma fırsatı her zaman gelmez. TPS 80. yıl anısına çıkarılan bir seri ve devamının olup olmayacağı belli değil. BN'un daha önceki yıllarda yaptığı benzer kalitedeki seriler/kampanyalar kısa süre sürmüş ve albümler hemen tükenmişti. O albümler şu an 100 Euro civarında geziyor, eğer bu serinin devamı da gelmezse eminim 1-2 seneye fiyatlar o civarlarda olur, bence kaçırmamak lazım.
Başta Atlantic olmak üzere diğer firmaların da geniş ve kaliteli jazz kataloğu olmasına rağmen sadece bu türe odaklanan BN, kendine has sade ama şık kapakları ve müzik kalitesi ile ün yapar.
1939 da kurulan, 1947 da tamamen jazz a yoğunlaşan, Miles Davis, Kenny Burrell ve John Coltrane gibi sayısız efsanenin albümünü basan, çömez Thelonious Monk, Art Blakey ve daha nicelerinin albümlerini çıkaran bir enstitüdür.
Yazının konusu BN olmadığından kısa tutuyorum, zaman içerisinde satılan, değişen müzik piyasası ile birlikte dalgalanan firma da düzene ayak uydurur. Odyofiller olarak en önemli keyiflerimizden biri ikinci el plak satılan yerlerde çoğu zaman aerobik hareketlerle rafları karıştırmaktır ve en azından kendi adıma söyleyebilirim ki eski BN bulduğum zaman enine boyuna incelerim, tereddütte kalırsam da bırakmam, satın alırım.
Bu durumun tersine işlediği zamanlar da vardır malesef. Son 5-10 yıldır basılan birçok BN materyal ve baskı kalitesi olarak standard altıdır. Prodüksiyonda ve malzemedeki eksiklikler hatırı sayılacak kadar fazladır. Örnek vermek gerekirse titiz ve odyofil bir dostumun 1-2 yıl once Come Away With Me'nin Avrupa baskısını aldığını ve büyük hayal kırıklığına uğradığını hatırlarım. Gregory Porter'ın Nat King Cole & Me çift plak baskısının rezil olduğunu da bizzat test ettiğim için rahatlıkla söyleyebilirim.
Bir yanda durum böyle iken plak piyasasından daha fazla pay kapmaya çalışan BN'un zaman zaman çok iyi işlere imza attığını da söyleyebilirim, örneğin bazı Masterpiece Series baskıları gerçekten çok kaliteli.
Ayrıca üzerinde durulması gereken diğer nokta da direk firmaya bağlı olmamakla birlikte orjinal BN kayıtları kullanarak basılan Music Matters (MM) firmasına ait albümlerdir. Jazz müziğin kral olduğu dönemlerdeki o havayı yakalamaya niyetli MM orjinal BN Rudy Van Gelder dönemi bantları Kevin Gray ve ekibinin becerikli elleri ve kulaklarına teslim ederek Cohearent Audio stüdyosunda elden geçirmiş, TPC isimli ve vinil konusunda bilgili bir firmanın hammaddesini ürettiği 180 gram plak üzerine SRX dedikleri (Silent Running Xperience - sessiz çalma deneyimi) bir teknikle basarak piyasaya sürmüştür. Firmanın 2019 kataloğu gerçekten odyofillerin kalbini hızlandıracak ayardadır. MM'ın kötü tarafı ise Amerika başlangıç fiyatlarının 60 Dolar civarından başlarken bu albümlerin Avrupa'da bize cezası 60-80 Euro arasıdır ki bu fiyat tek bir plak için epey yüksektir.
Tüm bunları söyledikten sonra mutluluk içerisinde müjdeleyebilirim ki artık Tone Poet Series (TPS) BN albümleri var !!!
BN'un 80. yılı anısına, ünlü müzisyenlerin diğer albümlerine göre daha az bilinen, modern dönem efsane albümlerinin 2019 yılı boyunca piyasaya sürüleceği bir seri TPS. Albümler orjinal bantlardan, tamamen analog sistem kullanılarak Kevin Gray tarafından Cohearent Audio'da masteringi yapılıp Record Technology Inc. tarafından orjinaline uygun olarak 180 gram plak üzerine basılacak. Her ne kadar 2019'un 3/4'ünü halihazırda yemiş olsak da albümler daha yeni yeni piyasada görülmeye başladı. Tam liste şöyle:
Şubat: Wayne Shorter - ETC
Chick Corea - Now He Sings Now He Sobs
Mart: Sam Rivers - Contours
Nisan: Gil Evans - Nw Bottle Old Wine
Cassandra Wilson - Glamoured
Mayıs: Joe Henderson - The State of the Tenor: Live at the Village Vanguard Vol.2
Haziran: Lou Donaldson - Mr. Shing-A-Ling
Lee Morgan - Cornbread
Baby Face Willette - Face To Face
Dexter Gordon - Clubhouse
Temmuz: Kenny Burrell - Introducing Kenny Burrell
Andrew Hill - Black Fire
Eylül: Donald Byrd - Chant
Stanley Turrentine - Hustlin'
Ekim: Grant Green - Born to be Blue
Tina Brooks - Minor Love
Kasım: Hank Mobley - Poppin'
Stanley Turrentine - Comin' Your Way
Bilgisine sonsuz güvendiğim, kullanmakta olduğum phono preampın dizayneri James Henriot bir süre önce ETC'yı paylaştı ve öve öve bitiremedi. Kısa mesajlaşmadan ve söylediklerinden sonra ETC ve Mr. Shing-A-Ling'i denemeye karar verdim.
Albümleri elime aldığımda gözüme çarpan ilk nokta kapaklar için masraftan kaçınılmadığı ve (muhtemelen) aslına uygun şekilde yapıldıkları. Kaliteli, dayanıklı ve şık malzeme kullanıldığı belli. Kötü kalite BN baskılarından fersah fersah uzakta albümler.
Plağı çıkardığımda bir sürprizle daha karşılaşıyorum. Birçok albümde gördüğümüz o dandik lanetolası kağıt zarflar yerine eski kaliteli RTI baskılarından hatırladığımız naylon iç zarf. Yeni ikinci el farketmez kolleksiyonuma kattığım her plağı önce temizleyip iç zarfını ya MoFi ya da QRP ile değiştiririm çünkü hem üretim hem de paketleme aşamalarında illa ki dangalağın biri o köfte parmakları ile plağı avuçluyor. Nefret ettiğim diğer husus da o ucuz kağıt iç zarfların plak üzerinde bıraktığı partiküller. Belli ki TPS'de böyle lakayıtlıklara yer yok, plak da zaten tertemiz, yine de yıkadım 😆
Plağı ışığa tuttuğum zaman içini gösterir malzemeden yapıldığını (translucent) görüyorum, sanırım plak işinde yeniden popüler olan moda bu, hem Music Matters hem de son zamanların yeni gözdesi Mobile Fidelity UD1S serisi de bu şekilde. Bu durum yeni değil aslında, 1980'lerde Japonya'da üretilen, hem kolleksiyoncular hem de odyofiller tarafından el üstünde tutulan MoFi baskıları da bu şekildeydi, o dönemin popüler reklam klişesiydi.
Ses kalitesi son derece iyi, işin ustaları tarafından yapıldığı ve ciddi emek harcandığı çok açık. Kolleksiyonumda her iki albümün de önceki baskıları olmadığından sağlıklı bir A/B kıyaslaması yapmam mümkün değil fakat iki gündür her iki albümü de dinliyorum, dipses mutlak olarak sıfır, inanılmaz bir derinlik ve sahne genişliği var, sesler ve hatta nüanslar tane tane duyuluyor ve hissediliyor.
TPS albümler şu anda piyasada mevcut, fiyatlar da 30-40 Euro arası ki normal BN baskı fiyatları bu civarda, TPS gibi MoFi ya da Analogue Productions ayarında kalite için fiyat çok uygun. Hem materyal hem de ses kalitesi olarak MM'a neredeyse denk bir albümü %25 daha ucuza alma fırsatı her zaman gelmez. TPS 80. yıl anısına çıkarılan bir seri ve devamının olup olmayacağı belli değil. BN'un daha önceki yıllarda yaptığı benzer kalitedeki seriler/kampanyalar kısa süre sürmüş ve albümler hemen tükenmişti. O albümler şu an 100 Euro civarında geziyor, eğer bu serinin devamı da gelmezse eminim 1-2 seneye fiyatlar o civarlarda olur, bence kaçırmamak lazım.
Yorumlar
Yorum Gönder